Σφαγές από αναρχικούς στον Ισπανικό Εμφύλιο
Οι Σφαγές από αναρχικούς στον Ισπανικό Εμφύλιο ήταν εξωδικαστικές πράξεις που διαδραματίστηκαν κατά την διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου. Αμέσως μετά το πραξικόπημα των εθνικιστών, αναρχικές πολιτοφυλακές διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην απόκρουση των στασιαστών, αλλά και πήραν μέρος σε σφαγές αιχμαλώτων, αμάχων και λειτουργών του κλήρου. Η διαδικασία εκτέλεσης παρέμεινε με τον όρο paseo. Αναρχικοί πολιτοφύλακες λειτουργούσαν τις περισσότερες ιδιωτικές φυλακές αιχμαλώτων (τσεκά). Οι αναρχικοί κατηγορήθηκαν σκληρά για τις πράξεις τους, ενώ η προπαγάνδα των εθνικιστών εκμεταλλεύτηκε την ανοργάνωτη δράση τους για να δυσφημίσει το Δημοκρατικό στρατόπεδο. Οι γνωστές Σφαγές του Παρακουέγιος σχεδιάστηκαν πιθανότατα από τους κομμουνιστές με κάποια συμμετοχή και αναρχικών. Αντίθετα, ο αναρχικός Μέλχος Ροντρίγκεζ Γκαρσία έπαιξε κομβικό ρόλο στο να σταματήσουν οι Σφαγές του Παρακουέγιος .Ο Χουάν Γκαρθία Ολίμπερ προσπάθησε να συνεχιστούν οι Σφαγές του Παρακουέγιος, τις οποίες προσπάθησε και κατάφερε τελικά να σταματήσει ο αναρχικός Μέλχος Ροντρίγκεζ Γκαρσία[1] ενώ εφάρμοσε καταναγκαστική εργασία σε αιχμαλώτους.[2]
Κλήρος[επεξεργασία]
Όλες οι μερίδες του δημοκρατικού στρατοπέδου συμμετείχαν σε σφαγές εναντίον του κλήρου. Ο αναρχικός τύπος τον Αύγουστο του 1936 αν και προσπαθούσε να καθησυχάσει για τις υπερβολές της βίας, εν τούτοις στήριζε ότι ο ανώτερος κλήρος πρέπει να εκτελεστεί άμεσα.[3] Οι λεπτομέρειες της καταστολής στους κληρικούς με αναλυτική περιγραφή της βίας εναντίον των κληρικών και της βεβήλωσης εκκλησιαστικών αντικειμένων και προσώπων διαδόθηκε εντός και εκτός Ισπανίας ως κυρίως αναρχική πράξη.[4]
Αιχμάλωτοι[επεξεργασία]
Με παρότρυνση των Σοβιετικών[5] και σε συμφωνία με τους σοσιαλιστές και τους κομμουνιστές, οι αναρχικοί συμφώνησαν σε "μαζική εκκαθάριση" σε θεωρούμενους ως "επικίνδυνους" αιχμαλώτους στη Μαδρίτη. [6] Σύμφωνα με τον ιστορικό Ruiz με στατιστικούς όρους "οι αναρχικοί προσέφεραν το περισσότερο στο δίκτυο τρομοκρατίας" κατέχοντας το 34% των ιδιωτικών φυλακών.[7] Στη Μαδρίτη οι αναρχικοί για τον περισσότερο χρόνο λειτούργησαν τις ιδιωτικές φυλακές ενώ στη Βαρκελώνη οι αναρχικοί ήταν οι κυρίαρχοι της καταστολής.[8]
Ως πράξη αντεκδίκησης αναρχικοί πολιτοφύλακες εκτέλεσαν 52 φυλακισμένους την ίδια ημέρα του θανάσιμου τραυματισμού του Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι.[9] Σε άλλη περίπτωση όπως κατέγραψε με απελπισία η Γαλλίδα φιλόσοφος Σιμόν Βέιλ, δεκαπεντάχρονος αιχμάλωτος μέλος της φάλαγγας που αρνήθηκε να ενταχθεί στη μονάδα του μετά από μια ώρα προσπάθειας να μεταπεισθεί από τον Ντουρρούτι, εκτελέστηκε την επόμενη ημέρα.[10][11]
Σε πολίτες[επεξεργασία]
Ο Τσιπριάνο Μέρα στην αρχή του πολέμου έλεγχε τις αναρχικές πολιτοφυλακές που είχαν τσεκά το Σινεμά Europa.[12] Με παρότρυνση του αναρχικού Τύπου, εφαρμόστηκε η εξολόθρευση μεταξύ άλλων σε συντηρητικούς αξιωματικούς, πλούσιους αλλά και μετριοπαθείς πολιτικά εργάτες. Στη περιοχή της Καταλονίας υπολογίζονται 6400 οι δολοφονίες.[13]
Λόγω ευρείας διάδοσης σεξουαλικών νοσημάτων, ο Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι εκδίωξε πόρνες από το πολεμικό μέτωπο και όταν ορισμένες επέστρεψαν τις σκότωσε.[14] Στην Κολεκτιβοποίηση στην Αραγωνία (1936) προχώρησαν σε μαζική τρομοκρατία και σφαγές μεγάλων ιδιοκτητών γης[15].
Τον Αύγουστο του 1936 πάνω απο 500 πολιτες είχαν σκοτωθεί στη Βαρκελώνη[εκκρεμεί παραπομπή], κάνοντας τη πόλη συνώνυμο της "αυθόρμητης" δικαιοσύνης των αναρχικών.[16]
Τρόποι και μέρη εκτέλεσης[επεξεργασία]
Την πρώτη περίοδο ο τρόπος μαζικών εκτελέσεων ήταν το paseo (περίπατος). Με εξωδικαστικό τρόπο ο αιχμάλωτος εκτελούνταν. Ο αναρχικός υπουργός δικαιοσύνης Χουάν Γκαρθία Ολίμπερ τα δικαιολόγησε τις πράξεις λέγοντας "Vox Populi Suprema Lex". Οι εκτελέσεις σταμάτησαν σχεδόν απότομα με την δημιουργία κυβέρνησης με τη σύμφωνη γνώμη όλων των πολιτικών οργανώσεων.[17]
Σημειώσεις - Παραπομπές[επεξεργασία]
- ↑ Julius Ruiz The 'Red Terror' and the Spanish Civil War: Revolutionary Violence In Madrid, Publisher: Cambridge University Press Online publication date: June 2014 σελίδα 370
- ↑ Julius Ruiz The 'Red Terror' and the Spanish Civil War: Revolutionary Violence In Madrid, Publisher: Cambridge University Press Online publication date: June 2014 σελίδα 316
- ↑ Casanova, Julián (2005). Anarchism, the republic, and civil war in Spain, 1931-1939 (σελ 105). London New York: Routledge. ISBN 0-415-32095-X. OCLC 55948161.
- ↑ Casanova 2010, σελ. 195.
- ↑ Payne 2012, σελ. 108.
- ↑ Payne 2012, σελ. 88.
- ↑ Julius Ruiz The 'Red Terror' and the Spanish Civil War: Revolutionary Violence In Madrid, Publisher: Cambridge University Press Online publication date: June 2014 σελίδα 9
- ↑ Payne 2012, σελ. 106.
- ↑ Julius Ruiz The 'Red Terror' and the Spanish Civil War: Revolutionary Violence In Madrid, Publisher: Cambridge University Press Online publication date: June 2014 σελίδα 284
- ↑ 1
- ↑ 2
- ↑ Preston 2013, σελ. Κεφάλαιο Revolutionary Terror in Madrid.
- ↑ Casanova 2005, σελ. 103.
- ↑ Alpert 2013, σελ. 163.
- ↑ Broué 2008, σελ. 157
- ↑ Casanova 2010, σελ. 199.
- ↑ Terror and Violence: The Dark Face of Spanish Anarchism Julián Casanova International Labor and Working-Class History No. 67, Class and the Politics of Identity (Spring, 2005), pp. 95-6
This article "Σφαγές από αναρχικούς στον Ισπανικό Εμφύλιο" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Σφαγές από αναρχικούς στον Ισπανικό Εμφύλιο. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
