Μανώλης Μαριακάκης
Script error: No such module "Infobox".
Ο Μανώλης Νικ. Μαριακάκης (1915 - 28 Δεκεμβρίου 2009) υπήρξε εμπνευστής του εθελοντισμού και της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, αναλώνοντας τη ζωή του για να προσφέρει με αγάπη και αφοσίωση, πρακτική βοήθεια, φροντίδα και ανακούφιση σε άπορους και αναξιοπαθούντες συμπολίτες του. Ίδρυσε το 1964 και καθοδήγησε μέχρι τέλους της ζωής του τον Σύλλογο «Φιλόπτωχοι Αδελφοί» Χανίων.
Τα πρώτα χρόνια[επεξεργασία]
Γεννήθηκε το 1915 στο Βάμο Αποκορώνου της Κρήτης, σε μια ιδιαίτερα φτωχή αγροτική οικογένεια. Η μητέρα του Ελένη, το γένος Μπαρμπουδάκη, ύφαινε στον αργαλειό, και έκανε εποχιακές αγροτικές εργασίες, για να μεγαλώσει τα τρία της παιδιά. Ο Μαριακάκης τέλειωσε με επιμέλεια το Σχολαρχείο Βάμου, και αργότερα αποφοίτησε ως μηχανικός από το τότε ονομαζόμενο Μικρό Πολυτεχνείο. Αναζήτησε την τύχη του στα Χανιά, όπου αρχικά δούλεψε στα Δημόσια Έργα, αλλά σε εποχές οικονομικής ανέχειας, έχασε τη δουλειά του αυτή. Αργότερα αναφερόταν στην απόλυσή του από τα Δημόσια Έργα, ως «ο,τι καλύτερο συνέβη στη ζωή μου». Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή να ξεκινήσει το δικό του εργολαβικό γραφείο, στην πλατεία Σπλάντζιας, το οποίο άνθησε στις δεκαετίες της μεγάλης ανοικοδόμησης, από το 1960 και μετά.
Ο Μαριακάκης κατετάγη στο πεζικό το 1940, και συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, στην Αλβανία. Έλαβε μέρος στις ιστορικές μάχες εναντίον των Ιταλών, στο Τεπελένι και την Κορυτσά. Ήταν σιτιάρχης, και με καθημερινό κίνδυνο της ζωής του παρέδιδε φαγητό στους στρατιώτες στα χαρακώματα.
Η ίδρυση του Συσσιτίου «Φιλόπτωχοι Αδελφοί» Χανίων»[επεξεργασία]
Ως το 1964 είχε αποκτήσει τρία παιδιά. Προέβη στην ενοικίαση ενός μικρού χώρου και βρήκε μια μαγείρισσα, η οποία καθημερινά ετοίμαζε φαγητό για απόρους. Κατά τις μεσημβρινές ώρες σχηματίζονταν ουρές έξω από αυτή την πρόχειρη κουζίνα, όπου άποροι άνθρωποι με τις καραβάνες τους, περίμεναν το «συσσίτιο». Στην φτωχή συνοικία της Σπλάντζιας, τότε, επρόκειτο για γέροντες χωρίς σύνταξη, οικογένειες ανέργων ή αλκοολικών, που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους. Το συσσίτιο συνεχίζεται ως σήμερα.
Αυτή ήταν η βάση και η αρχή του Συσσιτίου «Φιλόπτωχοι Αδελφοί» Χανίων. Στη συνέχεια αγοράστηκε και χτίστηκε αφιλοκερδώς, από τον ίδιο, το διώροφο κτίριο που σήμερα φιλοξενεί το Συσσίτιο στην Πλατεία Σπλάντζιας, με κατάλληλες εγκαταστάσεις και αποθήκες.
Ο Μαριακάκης ξεκίνησε ευρύτερες πρωτοβουλίες ανακούφισης και στήριξης των απόρων. Στους χώρους του Συσσιτίου λειτούργησαν μαθήματα ραπτικής για γυναίκες, όπως και μαθήματα χειροτεχνίας, προκειμένου οι γυναίκες αυτές να αποκτήσουν δεξιότητες που θα τους επέτρεπαν να βιοπορίζονται. Αργότερα ήρθαν και μαθήματα αγγλικών και μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών. Δημιουργήθηκε βιβλιοθήκη, καθώς και παιδική βιβλιοθήκη, και όχι μόνο. Στήθηκε ένα οδοντιατρικό κέντρο εξυπηρέτησης απόρων, με τα μηχανήματα μιας Χανιώτισσας οδοντιάτρου που πέθανε πρόωρα. Σήμερα 13 οδοντίατροι προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους σε απόρους.
Το ιδιαίτερο όφελος όμως από όλη αυτή τη δραστηριότητα ήταν η κινητοποίηση και ευαισθητοποίηση των απλών καθημερινών ανθρώπων, των Χανιωτών επιχειρηματιών, των εμπόρων, στον πόνο του συνανθρώπου. Τα οικονομικά του Συσσιτίου τα κάλυπταν ανέκαθεν οι δωρεές των Χανιωτών, και όχι μόνο. Πολλαπλές επιχειρήσεις στα Χανιά συστηματικά υποστήριζαν και υποστηρίζουν το Συσσίτιο με τρόφιμα, με ρούχα και αντικείμενα χρήσιμα στους απόρους. Όλη η πόλη δείχνει την ευαισθησία της στον ανθρώπινο πόνο και αγκαλιάζει το έργο αυτό. Συχνά τον ρωτούσαν τι τον ωθεί να μη λογαριάζει καθημερινό κόπο και χρόνο, αλλά και έξοδα, για πάνω από 40 χρόνια, για να υπηρετεί τον συνάνθρωπο. Και συνήθιζε να λέει "... η πίστη στο Θεό με οδήγησε να βρω τον εαυτό μου, και μεταμόρφωσε τη ζωή μου. Αυτή την αγάπη του Θεού όπως την ένιωσα θέλω να τη μεταδώσω στους συνανθρώπους μου".
Στη διάρκεια των δεκαετιών το προφίλ των ανθρώπων που ωφελούνται από το Συσσίτιο έχει αλλάξει πολύ. Παλιότερα ήταν οι πάμπτωχοι άνεργοι και οι γέροντες χωρίς σύνταξη. Σήμερα είναι άφθονοι οικονομικοί μετανάστες από κάθε γωνιά της γης και αρκετοί άνεργοι οικογενειάρχες.Καθημερινά φτάνουν στο συσσίτιο φρούτα, λαχανικά, διάφορα τρόφιμα, στοκ από εμπορικά καταστήματα, δωρεές κάθε τύπου, από απλούς ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν ακολουθώντας αυτό το παράδειγμα.
Εκδοτικό/αρθρογραφικό έργο[επεξεργασία]
Ο Μανώλης Μαριακάκης έχει πλούσιο έργο που περιλαμβάνει: - Το βιβλίο Στιγμιότυπα - Το ετήσιο ημερολόγιο – εορτολόγιο τσέπης - Το μηνιαίο φυλλάδιο πνευματικών σκέψεων «Η Αγγελία μας» - Πλούσια αρθρογραφία στον τοπικό τύπο, αλλά και σε εκδόσεις όπως «Η Φωνή του Ευαγγελίου», «Ο Αστήρ της Ανατολής», «Το Ελεύθερο Βήμα», «Ο Δρόμος» και άλλες
Διακρίσεις[επεξεργασία]
Διακρίθηκε με βραβείο του Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών. Επίσης. παρέλαβε τιμητική διάκριση για την προσφορά του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[επεξεργασία]
- Ελευθεροτυπία,Τελευταίο συσσίτιο για τον «φίλο» των φτωχών, 29 Δεκεμβρίου 2009.
This article "Μανώλης Μαριακάκης" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Μανώλης Μαριακάκης. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
