Seawise Giant

Αρχείο:MT Jahre Viking.png

Σίουαϊζ Τζάιαντ (αρχ. Όπαμα; μετέπειτα Χάππυ Τζάιαντ, Τζαχρε Βίκινγκ, Νοκ Νέβις, και Μοντ) ήταν ένα υπερμεγάλο πλοίο μεταφορέας πετρελαίου (ULCC) και το μακρύτερο αυτοπροωθούμενο πλοίο στην ιστορία. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1974 και 1979 από την Sumitomo Heavy Industries στο Γιοκοσούκα, Καναγκάβα, Ιαπωνία. Το πλοίο ήταν εκείνο με την μεγαλύτερη καθαρή φορτία που έχει καταγραφεί ποτέ. Πλήρως φορτωμένο, το εκτόπισμά του ήταν 657.019 τόνοι.

Στην εποχή που κατασκευάστηκε, ήταν το βαρύτερο αυτοπροωθούμενο πλοίο οποιουδήποτε είδους. Με ένα φορτωμένο βύθισμα 24,6 μέτρα (81 πόδια) και μήκος 458,45 μέτρα (1.504,10 πόδια), δεν μπορούσε να ναυσιπλοεί στην Μάγχη, την Διώρυγα του Σουέζ ή την Διώρυγα του Παναμά. Γενικά, θεωρείται το μεγαλύτερο αυτοπροωθούμενο πλοίο που έχει κατασκευαστεί ποτέ. Το 2013, το συνολικό του μήκος ξεπεράστηκε κατά 30 μέτρα από την κινητή εγκατάσταση υγραέριου φυσικού αερίου Shell Prelude (FLNG), μια σχεδίαση μονοκύτωσης αποβάθρας μήκους 488 μέτρων και εκτόπισμας 600.000 τόνων.

Το Σίουαϊζ Τζάιαντ υπέστη ζημιές σε μια αεροπορική επιδρομή το 1988 κατά τη διάρκεια του Πολέμου Ιράν-Ιράκ, αλλά επισκευάστηκε και επανήλθε σε λειτουργία. Το πλοίο μετατράπηκε σε μονάδα αποθήκευσης και εκφόρτωσης πλεόντων (FSO) το 2004, αγκυροβολημένη ανοιχτά των ακτών του Κατάρ στο πετρελαιοφόρο πεδίο Αλ Σαχίν.

Το πλοίο πωλήθηκε σε Ινδούς πλοιοδιαλυτές και μετονομάστηκε σε Μοντ για το τελευταίο του ταξίδι τον Δεκέμβριο του 2009. Μετά την εκκαθάρισή του από τις ινδικές τελωνειακές αρχές, το πλοίο έπλευσε στο Alang Ship Breaking Yard στο Αλάνγκ, Γκουτζαράτ, όπου και προσαράχθηκε για διάλυση, η οποία ολοκληρώθηκε το 2010.

Ιστορία[επεξεργασία]

Το Σίουαϊζ Τζάιαντ παραγγέλθηκε το 1974 και παραδόθηκε το 1979 από την Sumitomo Heavy Industries, Ltd. (S.H.I.) στο ναυπηγείο Οπάμα στο Γιοκοσούκα, Καναγκάβα, Ιαπωνία, ως φορτηγό γιγαντιαίων διαστάσεων μεταφορέων πετρελαίου καθαρής φορτίας (ULCC) 418.611 τόνων. Το πλοίο παρέμεινε χωρίς όνομα για πολύ καιρό, και αναγνωριζόταν από τον αριθμό του κύτους, 1016. Κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων δοκιμών, το 1016 εμφάνισε σοβαρά προβλήματα δόνησης κατά την πρόωση προς τα πίσω. Ο Έλληνας ιδιοκτήτης αρνήθηκε να λάβει την παράδοση και το πλοίο υποβλήθηκε σε μια μακρόχρονη διαδικασία διαιτησίας. Μετά την επίλυση, το πλοίο πωλήθηκε και ονομάστηκε Οπάμα από την S.H.I.

Το ναυπηγείο άσκησε το δικαίωμα να πουλήσει το πλοίο και συνήφθη συμφωνία με τον ιδρυτή της εταιρείας Orient Overseas Container Line (OOCL) του Χονγκ Κονγκ, C.Y. Tung, για να μηκυνθεί το πλοίο κατά μερικά μέτρα και να προστεθεί ικανότητα φορτίου 146.152 τόνων μέσω της διαδικασίας μεγέθυνσης. Δύο χρόνια αργότερα, το πλοίο επανακυλήθηκε ως Σίουαϊζ Τζάιαντ.

Μετά την ανακατασκευή, το πλοίο είχε ικανότητα φορτίου 564.763 τόνων καθαρής φορτίας, συνολικό μήκος 458,45 μέτρων και βύθισμα 24,611 μέτρων. Διέθετε 46 δεξαμενές και 31.541 τετραγωνικά μέτρα επιφάνειας καλύβας. Όταν το Σίουαϊζ Τζάιαντ ήταν πλήρως φορτωμένο, το βύθισμά του 25 μέτρων/81 ποδιών ήταν πολύ βαθύ για να ναυσιπλοεί με ασφάλεια στα σχετικά ρηχά νερά της Μάγχης. Η πηδάλιο ζύγιζε 230 τόνους, και η έλικα ζύγιζε 50 τόνους.

Το Σίουαϊζ Τζάιαντ υπέστη ζημιές το 1988 κατά τη διάρκεια του Πολέμου Ιράν-Ιράκ από μια επίθεση της Ιρακινής Πολεμικής Αεροπορίας ενώ ήταν αγκυροβολημένο έξω από το νησί Λαράκ, Ιράν, στις 14 Μαΐου 1988 και μετέφερε ιρανικό καθαρό πετρέλαιο. Το πλοίο χτυπήθηκε από 2 πυραύλους Exocet. Ξεκίνησαν πυρκαγιές επί του πλοίου και στο πετρέλαιο που διέρρευσε στα γύρω νερά, τα οποία εξελίχθηκαν εκτός ελέγχου. Αντίθετα με κάποιες πιο πρόσφατες διαδικτυακές αναφορές, το πλοίο δεν βυθίστηκε; εικόνες του καμένου αλλά ακόμα πλέοντος πλοίου έχουν δημοσιευθεί διαδικτυακά.

Μετά την κατάσβεση των πυρκαγιών, το υπόλοιπο φορτίο εκφορτώθηκε σε άλλα δεξαμενόπλοια. Το πλοίο ανακηρύχθηκε σε πλήρης καταστροφή, το οποίο σημαίνει ότι το πλοίο ήταν ακέραιο αλλά τόσο κατεστραμμένο που θα κόστιζε περισσότερο να επισκευαστεί παρά η αξία του επισκευασμένου πλοίου.

Λίγο μετά το τέλος του πολέμου Ιράν-Ιράκ, ένα νορβηγικό επενδυτικό γραφείο που διαχειριζόταν από τη Finanshuset αγόρασε το κατεστραμμένο πλοίο, το οποίο έως τότε είχε ρυμουλκηθεί σε ένα θέση αναστολής έξω από το Λαμπουάν. Ο διαχειριστής ήταν η Norman International AS, μια νορβηγική εταιρεία διαχειρισμού πλοίων που καταργήθηκε αργότερα το 1992. Το πλοίο ρυμουλκήθηκε από το Λαμπουάν στη Σιγκαπούρη και επισκευάστηκε στην Keppel Corporation. Το πλοίο μετονομάστηκε σε Χάππυ Τζάιαντ, σύμφωνα με την παράδοση της Norman International να ονομάζει τα δεξαμενόπλοια με το πρόθεμα «Χάππυ» και τα φορτηγά με το πρόθεμα «Νόρμαν». Η επανένταξή του σε λειτουργία έγινε τον Οκτώβριο του 1991.

Ο Jørgen Jahre αγόρασε το δεξαμενόπλοιο το 1991 για 39 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ και το μετονόμασε σε Τζαχρε Βίκινγκ. Από το 1991 έως το 2004, ήταν ιδιοκτησία διαφόρων νορβηγικών επενδυτικών εταιρειών και κυματούσε την σημαία της Νορβηγίας.

Το 2004, το δεξαμενόπλοιο αγοράστηκε από την First Olsen Tankers, μετονομάστηκε σε Νοκ Νέβις και μετατράπηκε σε ένα μόνιμα αγκυροβολημένο δεξαμενόπλοιο αποθήκευσης στο πετρελαιοφόρο πεδίο Αλ Σαχίν στον Περσικό Κόλπο.

Η Νοκ Νέβις μετονομάστηκε σε Μοντ και έκανε σημαία στην Σιέρα Λεόνε από τους νέους ιδιοκτήτες της Amber Development για το τελευταίο ταξίδι της στην Ινδία, όπου και διαλύθηκε στο Αλάνγκ από την Priya Blue Industries. Το πλοίο προσαράχθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2009. Λόγω του μήκους και του μεγέθους του πλοίου, η διάλυση ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2010. Το άγκυρα του πλοίου βάρους 36 τόνων σώθηκε και δωρίστηκε στο Ναυτικό Μουσείο του Χονγκ Κονγκ το 2010. Αργότερα μεταφέρθηκε σε ένα κτίριο του Κυβερνητικού Ναυπηγείου στο νησί Στόουνκατερς.

Ρεκόρ μεγέθους[επεξεργασία]

Το Σίουαϊζ Τζάιαντ ήταν το μακρύτερο πλοίο που κατασκευάστηκε ποτέ, με μήκος 458,45 μέτρα, μακρύτερο από το ύψος πολλών από τα ψηλότερα κτίρια του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των Πύργων Πετρονάς ύψους 451,9 μέτρων.

Παρά το μεγάλο του μήκος, το Σίουαϊζ Τζάιαντ δεν ήταν το μεγαλύτερο πλοίο ανάλογα με την καθαρά εκτόπιση, κατατασσόμενο έκτο με 260.941 GT, πίσω από το γερανόπλοιο Pioneering Spirit και τα τέσσερα υπερδεξαμενόπλοια της κλάσης Batillus με καθαρή εκτόπιση 274.838 έως 275.276 GT. Ήταν το μακρύτερο και το μεγαλύτερο ανάλογα με την καθαρή φορτία: 564.763 τόνους.

Το Σίουαϊζ Τζάιαντ παρουσιάστηκε στην σειρά του BBC Jeremy Clarkson's Extreme Machines ενώ έπλεε ως Τζαχρε Βίκινγκ. Σύμφωνα με τον πλοίαρχό της, S. K. Mohan, το πλοίο μπορούσε να φτάσει μέχρι και 16,5 κόμβους σε καλό καιρό. Ήταν απαραίτητο να σταματήσει από αυτή την ταχύτητα σε Script error: No such module "convert". και η ακτίνα στροφής σε καθαρό καιρό ήταν περίπου Script error: No such module "convert"..

Εικόνες[επεξεργασία]

Τζαχρε Βίκινγκ
Συγκριτικό διάγραμμα του Νοκ Νέβις με κάποια μεγάλα κτίρια. Από αριστερά προς τα δεξιά: Πύργος του Άιφελ, Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ, Πύργοι Πετρονάς, Νοκ Νέβις (πρώην Σίουαϊζ Τζάιαντ), Σιερς Τάουερ, Τάιπεϊ 101 και Μπούρτζ Χαλίφα.
Σύγκριση μεγέθους μερικών από τα μακρύτερα πλοία. Από πάνω προς τα κάτω: Νοκ Νέβις (πρώην Σίουαϊζ Τζάιαντ), Maersk Mc-Kinney Møller, Vale Brasil, Allure of the Seas, και Πρότυπο:USS