Μ.Ε.Σ. Αριστεύς Λαρίσης

Script error: No such module "Infobox". Ο Μορφωτικός Εκσδρομικός Σύνδεσμος Αριστεύς Λαρίσης ήταν ελληνικό αθλητικό σωματείο που δραστηριοποιούταν στην πόλη της Λάρισας, στον ομώνυμο νομό. Ιδρύθηκε το 1946 και αγωνιζόταν με χρώματα το λευκό. Ήταν πιο γνωστός για το τμήμα καλαθοσφαίρισης.

Ιστορική αναδρομή[επεξεργασία]

Εκδρομικό τμήμα[επεξεργασία]

Ο Αριστέας ιδρύθηκε ως εκδρομικός σύλλογος το 1946 με σκοπό την ανάπτυξη της πνευματικής κίνησης της Λάρισας και την αναζωογόνηση και αναζωπύρωση του εκδρομικού ιδεώδους, δράσεις οι οποίες προπολεμικά ήταν έντονες και μαζικές. Σχεδόν κάθε Κυριακή και γιορτή, καλοκαίρι και χειμώνα, από πολύ πρωί ξεκινούσαν τα λεωφορεία από τα γραφεία του Συνδέσμου, γεμάτα εκδρομείς, για διάφορα σημεία της χώρας. Σύντομα επέκτεινε τη δραστηριότητά του και σε άλλους τομείς καλλιτεχνικούς, και αθλητικούς.

Στον πνευματικό τομέα η δραστηριότητά του ήταν εξ ίσου επιτυχημένη. Δόθηκαν αρκετές διαλέξεις και πραγματοποιήθηκαν πνευματικά συμπόσια με ομιλητές τους τότε πρυτάνεις του πνεύματος (Νικόλαος Λούβαρις, Δημήτριος Χατζηγιάννης και πολλοί άλλοι), ενώπιον πυκνού ακροατηρίου. Η συνδρομή του Συνδέσμου στην άνοδο του πνευματικού και εν γένει του μορφωτικού επιπέδου της πόλης ήταν άκρως σημαντική, μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο.

Τμήμα καλαθοσφαίρισης[επεξεργασία]

Ιδρυση και επιτυχίες[επεξεργασία]

Script error: No such module "Infobox".

Το 1951 ιδρύθηκε στη Λάρισα ο Πανελλήνιος με χρώματα γαλάζια και άσπρα, η πρώτη ομάδα μπάσκετ της πόλης. Ο Πανελλήνιος λειτουργούσε ως ανεξάρτητος σύλλογος κσι σναζητώντας την ενσωμάτωσή του σε ένα αναγνωρισμένο σωματείο πρότεινε συγχώνευση με τον Αριστέα και δημιουργία τμήματος μπάσκετ. Η πρόταση έγινε ομόφωνα αποδεκτή από το Διοικητικό Συμβούλιο του Αριστέα με πρόεδρο τον Μενέλαο Κονταξή και το Φεβρουάριο του 1954 ιδρύθηκε το τμήμα καλαθοσφαίρισης με χρώμα το λευκό.^[1]

Η οργάνωση και λειτουργία της ομάδας ανατέθηκε αρχικά στα μέλη του Συνδέσμου Αλέκο Λυρόπουλο, γυμναστή στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή και παλαιό πρωταθλητή αγωνισμάτων στίβου και ποδηλασίας και Δημήτριο Παπαθεοδώρου. Πρώτος προπονητής προσελήφθη τον παίκτη της ομάδος «Ανατόλια» Θεσσαλονίκης, Φυντανίδη, ο οποίος υπηρετούσε τότε τη στρατιωτική του θητεία στη Λάρισα. Στις 21 Μαρτίου 1954, στο υπαίθριο γήπεδο του Α΄ Γυμνασίου Αρρένων (το μοναδικό τότε στη Λάρισα γήπεδο μπάσκετ, με τα ξύλινα ταμπλώ και το χωμάτινο έδαφος) έγινε ο πρώτος φιλικός αγώνας της ομάδας, όπου αντίπαλος ήταν ο Γ.Σ. Ηρακλής Λάρισας (νίκη με 21-17). Την ομάδα 1953-54 αποτελούσαν οι παίκτες Δημήτριος Μπαρμπούτης, Μέμος Νικολίτσας, Νικόλαος Νικόδημος, Θανάσης Παπουτσής, Μπρούφας και Κωστούλας. Το βράδυ στη Λέσχη του Συνδέσμου, μέλη και παίκτες γιόρτασαν την πρώτη νίκη με ένα ανεπανάληπτο γλέντι.

Έπειτα από ένα περίπου μήνα όλοι οι παίκτες, πλην του Μέμου Νικολίτσα, αποχώρησαν από τον Αριστέα και ανασύστησαν τον «Πανελλήνιο». Το κενό όμως που άφησαν συμπληρώθηκε από νέους παίκτες, μια που επιθυμία της διοίκησης ήταν η διατήρηση της ομάδας μπάσκετ. Οι νέοι παίκτες ήταν σχεδόν όλοι μαθητές των τελευταίων τάξεων του Γυμνασίου, οι οποίοι πλαισίωσαν τον αρχηγό πλέον Νικολίτσα.

Την σεζόν 1954-1955 πέρα από Ηρακλή και Αριστέα υπήρξε η εμφάνιση δύο νέων ομάδων στη Λάρισα, του Γυμναστικού Συλλόγου και του Άρη, ενώ ο Πανελλήνιος διαλύθηκε εκ νέου (οι παίκτες του προσχώρησαν αυτή τη φορά στην ομάδα του ΓΣΛ). Ετσι διοργανώθηκε πρωτάθλημα όπου ο Αριστέας πέτυχε να κερδίσει μέσα σε μια αθλητική χρονιά τέσσερα κύπελλα σε ισάριθμες διοργανώσεις, και προσέλκυσε στην ομάδα και νέους παίκτες. Στην ομάδα όπου ήδη έπαιζαν οι Χρήστος Δενδραμής, Πέτρος Χατζηκωνσταντίνου και Φυντανίδης (παίκτης-προπονητής) σύντομα προστέθηκαν οι Τόλιος Μακρυγιάννης, Πέτρος Παπαθανασίου, Χαρίλαος Γκανούρης, Βαγγέλη Κέλλας, Κώστας Καραγιώργος, Γιώργος Αγραφιώτης, Μάρκος Ντουβής και Θανάσης Κανελλόπουλος.

Η νέα αγωνιστική περίοδος 1955-56, αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της τοπικής καλαθόσφαιρας. Από τον Οκτώβριο του 1955 άρχισε να λειτουργεί ένα νέο γήπεδο αθλοπαιδιών στην οδό Μανωλάκη. Το κτίριο χρησιμοποιούσε προσωρινά το τοπικό παράρτημα του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων. Με ενέργειες του Διοικητικού Συμβουλίου του Αριστέα ο ακάλυπτος χώρος παραχωρήθηκε για προσωρινή χρήση στην ομάδα μπάσκετ του Αριστέα. Μέσα σε λίγες ημέρες ο χώρος αυτός, χάρη στην προσωπική εργασία παικτών, συμβούλων και μελών του Αριστέα, μεταβλήθηκε σε ένα νέο ευπρόσωπο χωμάτινο υπαίθριο γήπεδο. Η θέση του στο κέντρο της πόλης βοήθησε σημαντικά στη διάδοση του αθλήματος στους νέους και στη γνωριμία του με το ευρύτερο λαρισαϊκό κοινό. Στο γήπεδο αυτό διεξήχθη και το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα μπάσκετ της Λάρισας, με την συμμετοχή και των τεσσάρων ομάδων της πόλης που υπήρχαν την περίοδο εκείνη (Αριστέας, Ηρακλής, Γυμναστικός Σύλλογος Λαρίσης και Άρης). Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Αριστέας και δεύτερος ο Γ.Σ. Ηρακλής Λάρισας. Ετσι ο Αριστέας με τον Ηρακλή αντιμετώπισαν σε διπλούς αγώνες την πρωταθλήτρια Βόλου, για την ανάδειξη του πρωταθλητή Θεσσαλίας. Νικητής αναδείχθηκε ο Αριστέας κερδίζοντας την έμπειρη Γ.Σ. Νίκη Βόλου.^[2]

Η αθλητική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Αθλητικά Νέα», με υπόδειξη του ανταποκριτού της στη Λάρισα Δημητρίου Παπαθεοδώρου, διοργάνωσε Πανθεσσαλικό τουρνουά στις γιορτές των Χριστουγέννων του 1955 και συμμετείχαν όλες οι ομάδες της Θεσσαλίας. Οι νικήτριες ομάδες των ομίλων Λαρίσης και Βόλου Αριστέας και Νίκη Βόλου έπειξαν στον τελικό που έγινεστο γήπεδο του Αριστέα την Κυριακή 8 Ιανουαρίου 1956. Διαιτητές ήταν ο Ανέστης Πεταλίδης και ο Δημήτρης Σαραντόπουλος από την Θεσσαλονίκη, με τον Αριστέας να κατακτά το τρόπαιο με 46-37 (ημίχρονο 21-11). Ακολούθησαν άλλα τρία πρωταθλήματα Λαρίσης και αντίστοιχα πρωταθλήματα Θεσσαλίας (1956, 1957, 1958), για τον Αριστέα.

Πανελλήνιο πρωτάθλημα Β' Κατηγορίας[επεξεργασία]

Ως πρωταθλήτρια Θεσσαλίας συμμετειχε σε δύο πανελλήνια πανεπαρχιακά πρωταθλήματα ομάδων Β’ κατηγορίας. Στη Χαλκίδα τον Σεπτέμβριο του 1957 με τη συμμετοχή των ομάδων Πειραϊκού, Αθλητικής Ενώσεως Χαλκίδος, Α. Ε. Π. Ρόδου, ο Αριστέας τερμάτισε τρίτος.^[3] Τον Σεπτέμβριο του 1958 στον Βόλο,^[4] ο Αριστέας αγωνίστηκε με τη συμμετοχή και των ομάδων Εθνικού Αθηνών, Αετού Θεσσαλονίκης, Απόλλωνος Πατρών, Α. Ε. Π. Ρόδου, Αθλητικής Ενώσεως Χαλκίδος, Νίκης Βόλου. Ηττήθηκε από ΓΣ Εθνικό και Αετό, αλλά επικράτησε όλων των άλλων επαρχιακών και οι εμφανίσεις της ομάδας του Αριστέα το 1957 θεωρήθηκαν οι καλύτερες ολόκληρης της σύντομης ιστορίας του.^[5]

Οι πανεπιστημιακές σπουδών πολλών παικτών, οι επαγγελματικές ενασχολήσεις άλλων και κάποια διοικητικά προβλήματα που ανέκυψαν αιφνιδίως στον Σύνδεσμο, οδήγησαν στην διάλυση της ομάδας μετά το πανελλήνιο τουρνουά. Οι περισσότεροι από τους παίκτες που έμειναν ξαφνικά μετέωροι προσχώρησαν στον Γυμναστικό Σύλλογο και άλλοι διέκοψαν. Έτσι η ομάδα μπάσκετ του Αριστέα έσβησε άδοξα και ενώ βρισκόταν στο απώγειο των επιτυχιών της.

Ο αγωνιστικός απολογισμός της ομάδας μέσα σε 4,5 χρόνια παρουσίας ήταν εκπληκτικός και απλησίαστος. Έδωσε συνολικά 68 αγώνες (15 κατά μέσον όρο ετησίως) και οι 57 ήταν νικηφόροι. Κέρδισε 5 κύπελλα, κατέκτησε 4 πρωταθλήματα Λαρίσης και ισάριθμα πρωταθλήματα Θεσσαλίας και συμμετειχε σε δύο πανελλήνια πρωταθλήματα μπάσκετ ομάδων Β’ κατηγορίας.^[6]

Τα μέλη του συλλόγου ήταν ηχηρές προσωπικότητες μέσα στην κοινωνία της Λάρισας: Ιπποκράτης Κουτσίνας, Ιωάννης Ξιφαράς, Αριστοτέλης Παρασκευάς, Τάκης Γιαταγάνας, Μενέλαος Κονταξής, Αλέκος Λυρόπουλος, Α. Προδρόμου, Τάκης Καλατζόπουλος, Πολυζώης, Δημήτριος Παπαθεοδώρου, Κωστάκης Παπαϊωάννου.

Οι παίκτες του Αριστέα (1954-1958) ήταν οι: Μέμος Νικολίτσας (αρχηγός), Μίνιος Παπαϊωάννου, Γιάννης Παπαθεοδώρου, Νίκος Κουσέρας, Νίκος Παπαθεοδώρου, Τόλιος Μακρυγιάννης, Σάκης Παλιούρας, Ηλίας Χαδέλλης, Βαγγέλης Κέλλας, Χαρίλαος Γκανούρης, Πέτρος Παπαθανασίου, Πέτρος Χατζηκωνσταντίνου, Κώστας Καραγιώργος, Χρήστος Δενδραμής, Θάνος Γιαταγάνας, Γιώργος Αγραφιώτης, ευκαιριακά και οι στρατιωτικοί Θανάσης Κανελλόπουλος, Μάρκος Ντουβής (ο ψηλότερος παίκτης όλων των ομάδων), Φυντανίδης, Τσέκενης.

Το Πάσχα του 1998, οι παλιοί παίκτες του είχαν την πρωτοβουλία να τιμήσουν τους εν ζωή τότε εφόρους της ομάδας Αριστοτέλη Παρασκευά και Μενέλαο Κονταξή, διοργανώνοντας αγώνα παλαιμάχων με τους αντίστοιχους παίκτες της Νίκης Βόλου.