Ιωάννης Στεργίου
Ο Ιωάννης Στεργίου (1922-1996) γεννήθηκε στο Κρανίδι Ερμιονίδας (Αργολίδα) αλλά μεγάλωσε στην Πάτρα. Ήταν υιός του Αθανασίου Στεργίου, Αξιωματικού της Ελληνικής Αστυνομίας και ανιψιός του Ανωτάτου Διπλωματικού Ακολούθου, με θητεία σε Ουάσινγκτον (ΗΠΑ) και Τελ Αβίβ (Ισραήλ), Σπυρίδωνος Στεργίου καθώς και του Θωμά Στεργίου, εφοριακού. Μητέρα του ήταν η Αικατερίνη Μονοχάρτζη, γόνος της ιστορικής οικογενείας (πειρατών, εφοπλιστών και αγωνιστών του 1821) του Κρανιδίου.
Σπουδές[επεξεργασία]
Ο Ιωάννης Στεργίου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, στην μεγαλύτερη πόλη της Πελοποννήσου και πρωτεύουσα του Νομού Αχαΐας, την Πάτρα.
Έλαβε το πτυχίο του στις Πολιτικές Επιστήμες από το Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).
Επαγγελματική Σταδιοδρομία[επεξεργασία]
Ως δημόσιος υπάλληλος στο Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων - Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών (ΙΚΑ-ΕΤΑΜ), υπηρέτησε με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ακεραιότητα και συνέπεια το δημόσιο συμφέρον, ανερχόμενος σταδιακά τις βαθμίδες της ιεραρχίας και φτάνοντας στο σημείο να χρηματίσει με μεγάλη επιτυχία, μεταξύ άλλων και Γενικός Διευθυντής του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Αθηνών.[1]
Πρόεδρος Συλλόγου Πατρινών Αθήνας "Ο ΠΑΤΡΕΑΣ"[επεξεργασία]
Αφότου συνταξιοδοτήθηκε, ο Ιωάννης Στεργίου διετέλεσε για περίπου μια δεκαετία (1985-1994), αρχικά Γραμματέας και μετέπειτα Πρόεδρος του Συλλόγου (σωματείο) των Πατρινών της Αθήνας "Ο ΠΑΤΡΕΑΣ", ο οποίος είχε την έδρα του επί της οδού Πατησίων 14 (Στοά Φέξη - 1ος όροφος), έναντι του εμπορικού κέντρου Μινιόν.[2]
Επί προεδρίας του, ο Σύλλογος κατάφερε να αριθμεί χιλιάδες μέλη και να αποτελεί σημείο αναφοράς και συνδετικό κρίκο για τους "Καταγόμενους από την Επαρχία Πατρών" και ευρύτερα για τους καταγόμενους από τον Νομό Αχαΐας, οι οποίοι διέμεναν μόνιμα κυρίως στην ελληνική πρωτεύουσα.[3]
Επίσης, επί των ημερών του στο τιμόνι του Συλλόγου, παράχθηκε αξιόλογο πολιτιστικό έργο, με αποκορύφωμα τη κυκλοφορία πολιτιστικού περιοδικού, τη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, χοροεσπερίδων κλπ.[4]
Αξίζει να αναφερθεί ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου αποτελείτο από εννέα μέλη, ενώ ο έλεγχος και η εποπτεία της διαχείρισης του Διοικητικού Συμβουλίου ήταν ανατεθειμένοι σε τριμελή Εξελεγκτική Επιτροπή, η οποία εξελέγετο από την Τακτική Γενική Συνέλευση.[5]
Συγγραφικό & Εκδοτικό Έργο[επεξεργασία]
Παράλληλα, ο Ιωάννης Στεργίου ανέπτυξε έντονη συγγραφική δραστηριότητα και μάλιστα υπήρξε εκδότης του συνδρομητικού Τριμηνιαίου Πολιτιστικού Περιοδικού "ο ΠΑΤΡΕΑΣ" (1985-1994)[6][7] προς τιμήν του μυθολογικού ήρωα και ιδρυτή της πόλης των Πατρών.[8]
Η πλούσια και ευρεία θεματολογία του περιοδικού, η οποία διαρθρωνόταν σε οκτώ ενότητες (Λαογραφία, Λογοτεχνία, Ποίηση, Κριτική Βιβλίων/Εκδόσεων Αχαιών Λογοτεχνών, Βιβλιοπαρουσιάσεις, Ιστορικές Σελίδες, Γλωσσικά Θέματα, Σπαζοκεφαλιές) καθώς και η εκλεπτυσμένη φωτοστοιχειοθεσία του, γρήγορα καθιέρωσαν το έντυπο, συμβάλλοντας στην διάδοση και εδραίωση της φήμης του.[9] Ως εκ τούτου, το περιοδικό φιλοξένησε στις στήλες του συνεργασίες γνωστών και σημαντικών πνευματικών ανθρώπων της εποχής και έτυχε της θερμής και ενθουσιώδους αποδοχής των εν Αθήναις Πατρινών και όχι μόνο.[10]
Ειδικότερα, πέραν του εκδότη, τις σελίδες του περιοδικού κόσμησαν λίαν αξιόλογοι άνθρωποι της διανόησης, οι οποίοι σημάδεψαν την πνευματική ζωή των Πατρών, όπως επιφανείς πανεπιστημιακοί, πολιτικοί, λογοτέχνες, ποιητές, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν ενδεικτικά οι ακόλουθοι:
- Νίκος Α. Στασινόπουλος (πρώην Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών (1974-1996)[11]
- Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης (πρώην Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος, Νομικός, Ποιητής, Δημοτικός Σύμβουλος Πατρών (1995-1998), Νομαρχιακός Σύμβουλος Αχαΐας (2003-2007)[12]
- Δημήτριος Μουσάς (Δικαστικός, Συγγραφέας, Ποιητής, μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος)[13]
- Τίμων Στρουθιάς (Συγγραφέας, Ποιητής, Μέλος & πρώην Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος)[14]
- Βασίλης Λάζαρης (Εκπαιδευτικός, Φιλόλογος, Ιστορικός, Συγγραφέας, Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας)[15]
- Νίκος Ε. Πολίτης (Δημοσιογράφος, Συγγραφέας, Ιστορικός της Πάτρας & του Αθλητισμού)[16]
- Γιάννης Κουτσοχέρας (Νομικός, Λογοτέχνης, Ποιητής, Βουλευτής με την Ένωση Κέντρου & αργότερα με το ΠΑΣΟΚ, Ευρωβουλευτής, πρεσβευτής της Ελλάδας στην ΟΥΝΕΣΚΟ, τον πολιτιστικό βραχίονα του ΟΗΕ, τιμημένος με βραβεία Παγκόσμιας Ποίησης το 1970 και Ευρώπης, ενώ προτάθηκε επανειλημμένα για τα Νόμπελ Ειρήνης και Λογοτεχνίας)[17]
- Δρ. Χρίστος Γ. Ντούμας (Ομότιμος Καθηγητής Αρχαιολογίας ΕΚΠΑ, πρώην Έφορος αρχαιοτήτων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας στην Ακρόπολη Αθηνών, Κυκλάδες, Δωδεκάνησα, Νησιά Βορείου Αιγαίου, Επιμελητής των προϊστορικών αρχαιοτήτων στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, Διευθυντής συντήρησης αρχαιοτήτων στο Υπουργείο Πολιτισμού, Διευθυντής ανασκαφών στο Ακρωτήρι της Θήρας)[18]
- Νώντας Σακελλαρόπουλος (Εκπαιδευτικός, Φιλόλογος, Συγγραφέας, Ποιητής & Ιστορικός της Αχαΐας, Μέλος ΕΑΜ & ΕΟΚΑ, τιμημένος μάλιστα για την προσφορά του από την Ελληνοκυπριακή Βουλή, Ιδρυτικό Μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος και βραβευμένος από την Αχαϊκή Εταιρεία Μελετών & τον Δήμο Καλαβρύτων)[19]
- Περικλής Ροδάκης (Συγγραφέας & Αγωνιστής της Αριστεράς. Το 1954 συνελήφθη μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ όπως οι Χ. Φλωράκης, Κ. Λουλές & Λ. Τζεφρώνης με την κατηγορία της κατασκοπείας)[20]
- Γιάννης Καραλής (Δημοσιογράφος, Λογοτέχνης, Μέλος του Συνδέσμου και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, Μέλος φιλανθρωπικών & ιστορικών σωματείων της Πάτρας, πρώην Πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου-Νήσων, Αρχισυντάκτης της Πατραϊκής εφημερίδας "Πελοπόννησος", Συνεργάτης των εφημερίδων Καθημερινή, Μεσημβρινή, Ναυτεμπορική & του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας και της ΕΡΤ. Επίσης, διετέλεσε Διευθυντής ραδιοφωνικού σταθμού Πατρών, Πρόεδρος του ΔΣ της ΕΣΗΕΠΗΝ από το 1976 έως το 1982, Έφορος του Μουσείου Τύπου της Ένωσης Συντακτών και ήταν συμμαθητής του Εκδότη Στεργίου)[21]
- Λάμπρος Σ. Βρεττός (Εκπαιδευτικός, Συγγραφέας, Ποιητής, μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδoς και μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων, της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών, της ΄Ένωσης Καθηγητών για την προαγωγή της Φιλοσοφίας στην Εκπαίδευση και πολλών μορφωτικών & πολιτιστικών συλλόγων)[22]
- Ελευθέριος Χρ. Μαρινέλλης (Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος)[23]
- Δημήτριος (Μήτσος) Κουγιούφας (Αντιπρόεδρος Συλλόγου Πατρινών "Ο ΠΑΤΡΕΑΣ", Αγωνιστής της Αριστεράς, Όμηρος του Στρατοπέδου της Λάρισας το 1943)[24]
- Κώστας Αθανασόπουλος (Φιλόλογος, Λογοτέχνης)[25]
- Χαράλαμπος Αθανασόπουλος (Ποιητής)[26]
- Διονύσιος Μιτάκης (Συγγραφέας)[27]
- Λάμπης Λούκος (Χαράλαμπος Αντωνόπουλος: Συγγραφέας, Ιδρυτικό Μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών & Μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας)[28]
- Δημήτριος Μπογδανόπουλος (Συγγραφέας, Νομικός, Λόγιος)[29]
- Μαντώ Κατσουλού (Φιλόλογος Αγγλικής, Συγγραφέας, Ποιήτρια, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών & της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά)[30]
Σπουδαία επιστημονικά άρθρα που πρωτοδημοσιεύτηκαν στον Πατρέα (1985-1994) από Έλληνες Ακαδημαϊκούς, έχουν χρησιμοποιηθεί (ακόμα και τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα), ως παραπομπή (citation) ή/και βιβλιογραφία σε επιστημονικά άρθρα και βιβλία Ιστορίας, Ανθρωπολογίας, Αρχαιολογίας, Νομικής και Κοινωνιογλωσσολογίας, καταξιωμένων Ελλήνων και ξένων Ακαδημαϊκών, τα οποία εκδόθηκαν από μεγάλες αλλοδαπές πανεπιστημιακές εκδόσεις αλλά και διεθνείς εκδοτικούς οίκους κύρους (Ankara University Press, Uppsala University Publications, Equinox Publishing, Taylor & Francis).
Η ετήσια συνδρομή στο περιοδικό για φυσικά πρόσωπα κόστιζε 800 δραχμές, για Νομικά Πρόσωπα 1.500 δραχμές όπως και για συνδρομητές που διέμεναν σε ευρωπαϊκές χώρες, ενώ οι συνδρομητές σε ΗΠΑ και Καναδά απολάμβαναν το περιοδικό έναντι του αντιτίμου των 20 δολαρίων.[31]
Πέρα των προαναφερθέντων, πρέπει να τονιστεί ότι ο Ιωάννης Στεργίου αρθρογραφούσε τακτικά και στον Τύπο.
Προσωπική ζωή[επεξεργασία]
Επιπροσθέτως, είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιωάννης Στεργίου είχε έναν αδελφό, τον Κωνσταντίνο Στεργίου (Δικηγόρο Αθηνών) και δεκάδες πρώτα ξαδέρφια, άπαντα λίαν διακεκριμένα και καταξιωμένα επαγγελματικώς σε Αθήνα, Πάτρα και κυρίως σε Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (Νέα Υόρκη & Τέξας), μεταξύ των οποίων ενδεικτικά: η Βασιλική Στεργίου, εκπαιδευτικός, νυμφευμένη με τον Αθανάσιο Γκαντώνα, μηχανολόγο μηχανικό, πτυχιούχο των Πολυτεχνείων της Βιέννης και του Μονάχου και αδερφό του Ταξιάρχου (ΠΖ) και πρώην Υπουργού Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων Νικολάου Γκαντώνα,[32] καθώς και η Αικατερίνη Κουμπουρλή-Παναγιωτοπούλου, φιλόλογος και πρώην Αντιδήμαρχος του Δήμου Πατρέων με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) & αργότερα πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πατρέων στη Μεταπολίτευση.[33][34]
Τέλος, από το γάμο του με την Αλεξάνδρα Βερβίτα, υπάλληλο του Υπουργείου Εσωτερικών και από τα πρώτα μέλη της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας (ΕΓΕ) που ίδρυσε η Μαργαρίτα Παπανδρέου-Τσάντ,[35] απέκτησε έναν υιό, τον Αθανάσιο (1967-2003) και δύο εγγόνια.[36]
Απεβίωσε το φθινόπωρο του 1996 στο Πόρτο-Χέλι Ερμιονίδας (Αργολίδα), όπου διατηρούσε εξοχική κατοικία. Εκηδεύθη στο κοιμητήριο Χολαργού.
Παραπομπές[επεξεργασία]
- ↑ Στεργίου, Γιάννης (1990). «Ο Πατρέας». σελ. 1-2.
- ↑ Στεργίου, Ιωάννης (1990). «Ο Πατρέας». σελ. 2.
- ↑ Στεργίου, Γιάννης (1990). «Ο Πατρέας». σελ. 1.
- ↑ Στεργίου, Γιάννης (1990). «Ο Πατρέας». σελ. 1-2,7.
- ↑ Στεργίου, Γιάννης (1990). «Ο Πατρέας». σελ. 1.
- ↑ Κονδυλάκη-Κόντου, Ελευθερία (2015). Ο ΜΕΝΤΩΡ: Χρονογραφικό και Ιστοριοδιφικό δελτίο της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας. Αθήνα: Ἡ ἐν Ἀθήναις Ἀρχαιολογικὴ Ἑταιρεία. σελ. 111.
- ↑ Στεργίου, Γιάννης (1986). «Ο Πατρέας». σελ. 1-2.
- ↑ Παυσανίας (2004). Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις: Αχαικά-Αρκαδικά. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. σελ. 109. ISBN 9789602130933.
- ↑ Στεργίου, Γιάννης (1990). «Ο Πατρέας». σελ. 8-121.
- ↑ Στασινόπουλος, Νίκος (1990). «Σε μιαν αετοράχη του Χελμού». Ο Πατρέας σελ. 15-21.
- ↑ Στασινόπουλος, Νίκος (1990). «Σε μιαν αετοράχη του Χελμού». Ο Πατρέας, σελ. 15-21.
- ↑ Μαργαρίτης, Λεωνίδας (1990). «Το νεκρό παιδί (Βασίλη Αρφάνη)». Ο Πατρέας, σελ. 45-46.
- ↑ Μουσάς Δημήτριος (1990). "Πολυπραγμοσύνες", Ο Πατρέας, σελ. 22-23
- ↑ Στρουθιάς Τίμων (1990). "Πάτρα...", Ο Πατρέας, σελ. 36-37
- ↑ Λάζαρης, Βασίλης (1990). «Άγνωστα Επίσημα στοιχεία για τους πρώτους Πατρινούς Σοσιαλιστές». Ο Πατρέας, σελ. 55-58.
- ↑ Πολίτης, Νίκος (1990). «Κάποτε στην Πάτρα». Ο Πατρέας, σελ. 89-92.
- ↑ Κουτσοχέρας, Γιάννης (1990). «Ενός κακού μύρια έπονται». Ο Πατρέας σελ. 41-43.
- ↑ Ντούμας, Χρίστος (1988). «Το προϊστορικό Αιγαίο κοιτίδα δημοκρατικών θεσμών». Ο Πατρέας σελ. 24-29.
- ↑ Σακελλαρόπουλος, Νώντας (1990). «Χριστουγεννιάτικα ήθη και έθιμα». Ο Πατρέας σελ. 8-14.
- ↑ Ροδάκης, Περικλής (1990). «Παπουλάκης ή Αγιοπατέρας Αγύρτης καλόγερος που έδρασε στα χρόνια της Επανάστασης του 1821». Ο Πατρέας σελ. 59-64.
- ↑ Στεργίου, Γιάννης (1990). «Ιερουσαλήμ...Ιερουσαλήμ...(Γιάννη Καραλή)». Ο Πατρέας σελ. 53-54.
- ↑ Βρεττός Λάμπρος, (1990). "Ο Φόβος", Ο Πατρέας, σελ. 40
- ↑ Μαρινέλλης Ελευθέριος (1990). "Ένας ξυλοδαρμός σε μοναστήρι", Ο Πατρέας, σελ. 78-79
- ↑ Κουγιούφας Δημήτριος (1990). "Εργατικό Κίνημα στην Πάτρα: Μορφές Αγωνιστών", Ο Πατρέας, σελ. 80-85
- ↑ Αθανασόπουλος Κώστας (1990). "Η γλώσσα του Ναυτικού και της θάλασσας", Ο Πατρέας, σελ. 111-116
- ↑ Αθανασόπουλος Χαράλαμπος (1990). "Κοχύλια πείρας: Γνωμικά και αποφθέγματα", Ο Πατρέας, σελ. 34-35
- ↑ Μιτάκης, Διονύσιος (1990). «Αχαϊκά Επαναστατικά Εναρκτήρια». Ο Πατρέας σελ. 65-74.
- ↑ Λούκος, Λάμπης (1990). «Άνοιξε τις πύλες του το "Σπήλαιο των Λιμνών"». Ο Πατρέας σελ. 97-103.
- ↑ Μπογδανόπουλος, Δημήτρης (1990). «Η Ελληνική προσφορά στην ιστορία της Ευρώπης». Ο Πατρέας σελ. 75-77.
- ↑ Κατσουλού, Μαντώ (1990). «Κάπνισμα και Ναρκωτικά: Αμαρτία, Δουλεία, Θάνατος». Ο Πατρέας σελ. 117-120.
- ↑ Στεργίου, Γιάννης (1990). «Ο Πατρέας». σελ. 2.
- ↑ Ζαφείρης, Χρίστος (2000). Εμείς του '60 οι εκδρομείς. Αθήνα: Εξάντας. σελ. 96. ISBN 9789602564400.
- ↑ Θεοδωρακόπουλος, Πάνος (2005). «Πληθώρα «μνηστήρων» για τη θέση του Kαράβολα».
- ↑ «Κουμπουρλή δυνατά στο προσκήνιο για τον Δήμο Πατρέων». (2010), thebest.gr
- ↑ Ίδρυμα Κωνσταντίνου Σημίτη (1976). «ΕΓΕ».
- ↑ Στεργίου, Ιωάννης (09-06-2012). «Η υπομονή των Ελλήνων», σελ. ΤΑ ΝΕΑ online.
