Ζέγκραιστε
Το Ζέγκραιστε ή Ζεγκρεσταί (ελληνικά: Ανατολικόχωρο, τουρκικά: Doğu Köyü, βουλγαρικά: Село Юг), ήταν ελληνικός οικισμός της Ανατολικής Θράκης, που άκμασε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, μέχρι την καύση και εξαφάνισή του το 1922, από Τσέτες.
| Χώρα Ελλάδα |
| Πληθυσμός 46(1922) |
| Διοικητική Υπαγωγή Νομός Αδριανουπολέως
(1920 μέχρι το 1922) |
Γεωγραφία[επεξεργασία]
Το Ζέγκραιστε βρίσκονταν νοτιοανατολικά του χωριού Ουζούν Κιοπρού και δυτικά της Κεσσάνης. Η έκταση του Ζέγκραιστε είναι άγνωστη, όμως πιστεύεται πως ήταν περίπου 202 με 453 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Ιστορία[επεξεργασία]
Η αληθινή ιστορία του Ζέγκραιστε είναι άγνωστη, καθώς τα ιστορικά στοιχεία για την ιστορία του οικισμού χάθηκαν το 1922, μετά την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από την Ανατολική Θράκη. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, κυρίως λίστες και συνθήκες των εδαφών που θα δίδονταν στους νικητές των Βαλκανικών Πολέμων, όπως η Βουλγαρία, η Ελλάδα ή ακόμη και η Ρωσία. Όμως, υπάρχουν δύο εκδοχές για την 'καταγωγή' του Ζέκραιστε.
Εκδοχή 1η[επεξεργασία]
Η πρώτη εκδοχή, σύμφωνα με απογόνους πρώην κατοίκων του Ζέγκραιστε, ο οικισμός ιδρύθηκε το 1151, με χρηματική χορηγία των κατοίκων της Βήρας, οι οποίοι ζούσαν και οι ίδιοι με χρηματικές χορηγίες του Ισαάκιου Κομνηνού, κτήτορας της Μονής Κοσμοσώτειρος. Το Ζέγκραιστε ξεκίνησε ως μοναστική πολιτεία, με το όνομα Άγιος Μαυρίκιος, ύστερα από τον ομώνυμο άγιο. Μετά το 1204, πέρασε στην κατοχή του Βαλδουίνου της Φλάνδρας. Ο οικισμός υπέστη μεγάλη καταστροφή, και μετά από βαριές φορολογίες, ο οικισμός ερημώθηκε. Μετά την ανακατάληψη της Πόλης, ο Άγιος Μαυρίκιος έγινε φρούριο, με μόνους κατοίκους Βυζαντινούς φύλακες, και αργότερα με Μουσουλμάνους Τούρκους Άποικους
Εκδοχή 2η[επεξεργασία]
Το Ζέκραιστε, σύμφωνα με ιστορικούς, ιδρύθηκε από Αρβανίτες, κυρίως από κτίστες, παρομοίως με τα Ζαλουφοχώρια της Αδριανούπολης, το 1543. Ο οικισμός δεν πέρασε εποχή ακμής, έχοντας έναν σταθερό πληθυσμό μερικών χιλιάδων κατοίκων(περ. 2134-3213). Ο οικισμός υπέφερε μια μεγάλη σφαγή το 1825, ύστερα από αναταραχές που συνέβησαν στην Θράκη, ο πληθυσμός έπεσε, και τοποθετήθηκαν μουσουλμάνοι άποικοι για να εξασφαλίσουν την ειρήνη.
Απελευθέρωση[επεξεργασία]
Το 1920, μετά την κατάληψη της Δυτικής Θράκης, η Στρατιά του Έβρου, υπό τον Θεόδωρο Πάγκαλο, απελευθέρωσε μεγάλο κομμάτι της Ανατολικής Θράκης. Το Ζέγκραιστε δόθηκε από τους Τούρκους στους Έλληνες μετά από συνθηκολόγηση, όπως και τα χωριά Ουζούν Κιοπρού, Μεγάλο Ζαλούφι, Ζαλοφόπουλο και Καλλίπολη. Το Ζέγκρεσται τότε, αποτελούταν από 54% Έλληνες, 12% Τούρκους, 4% Βούλγαρους, 30% Αρβανίτες Χριστιανούς. Ο οικισμός παρέμεινε υπό την προστασία της Ελλάδος μέχρι το 1922, όπου υπέστη την μεγαλύτερη καταστροφή του. Το 1922, μια πυρκαγιά από Τσέτες προκάλεσε την καταστροφή του Ζέγκραιστε, και μετά από 3 μέρες, το 1/2 του πληθυσμού σφαγιάστηκε, με το 1/2 δρασκελίζοντας για να φτάσουν στον Έβρο.
This article "Ζέγκραιστε" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Ζέγκραιστε. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
