Δημήτριος Ι. Γιαννουλέας
Ο Δημήτριος Ι. Γιαννουλέας (1919-2010) ήταν Έλληνας Ανώτερος Αξιωματικός, Πλωτάρχης (ΠΥ-ΑΡΜ) του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, με καταγωγή από τον Άγιο Νικόλαο Μεσσηνίας (Δήμος Δυτικής Μάνης), χρόνια εγκατεστημένος στο Μαρούσι Αττικής. Ανέπτυξε έντονη στρατιωτική δραστηριότητα, με συμμετοχή στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τιμήθηκε με διάφορα μετάλλια και παράσημα.[1] Ήταν υιός του πλούσιου μεγαλέμπορου και επιχειρηματία της Έξω Μάνης Ιωάννη Γιαννουλέα, ο οποίος δώρισε μεγάλη έκταση γης δίπλα στη θάλασσα στον τότε ενιαίο Δήμο Μάνης, με σκοπό την ανέγερση του κοιμητηρίου του χωριού, όπερ και εγένετο.
Σπουδές[επεξεργασία]
Φοίτησε στο Γυμνάσιο Αρρένων Καλαμάτας. Στη συνέχεια, πραγματοποίησε στρατιωτικές σπουδές σε Σχολεία του Πολεμικού Ναυτικού.
Αργότερα, ως Αξιωματικός εδίδασκε νεότερους συναδέλφους του.
Στρατιωτική δραστηριότητα Ι[επεξεργασία]
Ο Δημήτριος Γιαννουλέας υπηρέτησε την πατρίδα από διάφορα αξιώματα, κυρίως σε πλοία επιφανείας, φτάνοντας στο σημείο να κατέχει μεταξύ άλλων και επιτελικές θέσεις.[2]
Ενετάχθη στο Πολεμικό Ναυτικό την 19η Μαρτίου του 1938, σε ηλικία 18½ ετών.[3]
Την 23η Απριλίου του 1941, κατήλθε εις τη Μέση Ανατολή, προερχόμενος εξ' Ελλάδος και επιβαίνων του Αντιτορπιλικού Α/Τ Νίκη Ι, συμμετέχοντας ενεργά σε μία από τις σημαντικότερες, ηρωικότερες και ενδοξότερες στιγμές στην ιστορία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.[4] Ο Ελληνικός Στόλος, πιστός στις αξίες και στα ιδανικά του, δεν παραδόθηκε στους κατακτητές αλλά κατέπλευσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου (μέσω Σούδας), όπου συνέχισε τις επιχειρήσεις εναντίον των Δυνάμεων του Άξονα, μαχόμενος στο πλευρό των Συμμαχικών Στρατευμάτων και κυρίως του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού.[5] Στο συγκεκριμένο αντιτορπιλικό, ο Γιαννουλέας παρέμεινε έως και την 20η Φεβρουαρίου του 1942.[6]
Εν συνεχεία, ενσωματώθηκε στο δυναμικό της Διοικήσεως Μεταβατικού (Αλεξάνδρεια), όπου και παρέμεινε έως τις 11 Μαρτίου του 1942.[7]
Μετέπειτα, μετέβη εις την Αγγλία, ως Μέλος Αποστολής παραλαβής νέων πλοίων, από τις 11 Μαρτίου του 1942 έως τις 3 Ιουνίου του 1942.[8] Στο πλαίσιο ειδικής ελληνοβρετανικής Συνθήκης της κυβέρνησης Τσώρτσιλ και της ελληνικής κυβέρνησης Εμμανουήλ Τσουδερού, που υπογράφηκε στις 9 Μαρτίου του 1942, αποφασίστηκε η διάθεση πολεμικών πλοίων στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό, για την ενίσχυση του στον διεξαγόμενο πόλεμο. Έτσι, στις 3 Ιουνίου 1942, παραχωρήθηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό από τους Βρετανούς, το Αντιτορπιλικό Α/Τ Πίνδος. Την επομένη, 4 Ιουνίου του 1943, έγινε η ύψωση της ελληνικής σημαίας στον λιμένα Νιούκασλ της βόρειας Αγγλίας, σε επίσημη τελετή, παρουσία του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Β΄ μετά του επιτελείου του.[9]
Ο Δημήτριος Γιαννουλέας ενετάχθη την 3η Ιουνίου του 1942 στη δύναμη του Αντιτορπιλικού Α/Τ Πίνδος, του οποίου το πλήρωμα αποτελείτο από ομάδα αξιωματικών και ναυτών που είχαν έλθει πρωτίστως από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.[10] Μετά την ικανοποιητική συμπλήρωση των δοκιμών του, το πλοίο κατευθύνθηκε στη Ναυτική Βάση του Βρετανικού Μητροπολιτικού Στόλου Σκάπα Φλόου, όπου και παρέμεινε εκεί επί έξι εβδομάδες, προκειμένου να ολοκληρωθεί η αναγκαία εξάσκηση του πληρώματος.
Στη συνέχεια, απέπλευσε ως Μονάδα Συνοδείας νηοπομπής και δια του περίπλου της Αφρικής συνδέθηκε με τον Στόλο στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου, στις αρχές του 1943.[11]
Το Α/Τ ΠΙΝΔΟΣ, στο οποίο επέβαινε ο Γιαννουλέας, έλαβε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις της Μεσογείου, συμμετέχοντας στον ναυτικό αποκλεισμό της Τυνησίας, καθώς και στην μεγάλη Συμμαχική απόβαση στη Σικελία. Στις 22 Αυγούστου του 1943, βύθισε το Γερμανικό Υποβρύχιο Υ/Β ‘U-458’, ενώ συμμετείχε και στην απόβαση της Νότιας Γαλλίας.[12]
Αναμφίβολα, κατά τη διάρκεια της αποδημίας του Ελληνικού Στόλου στη Μέση Ανατολή (1941-1944), το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό συνέβαλε καθοριστικά στην επικράτηση των Συμμαχικών Δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.[13]
Ο Δημήτριος Γιαννουλέας, παρέμεινε στο θρυλικό αντιτορπιλικό Α/Τ ΠΙΝΔΟΣ, πολεμώντας με θάρρος και αυταπάρνηση, έως την 12η Οκτωβρίου του 1944,[14] ημερομηνία που τυπικά σηματοδοτεί τη λήξη της κατοχικής περιόδου και την εκκένωση της ελληνικής πρωτεύουσας από τα γερμανικά στρατεύματα.[15]
Στρατιωτική δραστηριότητα ΙΙ[επεξεργασία]
Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Δημήτριος Γιαννουλέας υπηρέτησε σε διάφορα Πλοία και Μονάδες.
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Σπαραγμού, συμμετείχε στις επιχειρήσεις με το Αντιτορπιλικό ΝΑΥΑΡΙΝΟ (1944-1946) αλλά κυρίως με το Ναρκαλιευτικό ΙΘΑΚΗ (1946-1948) και την Ακτοφυλακίδα ΦΑΡΣΑΛΑ (1948-1949).
Στη συνέχεια, υπηρέτησε ως επί το πλείστον στο Αντιτορπιλικό ΠΑΝΘΗΡ (1954-1955), στο Κέντρο Εκπαίδευσης ΠΑΛΑΣΚΑΣ, στο Κέντρο Εκπαίδευσης ΠΟΡΟΥ, στις Ναρκοθέτιδες ΑΜΒΡΑΚΙΑ και ΑΚΤΙΟΝ καθώς και στα Αρματαγωγά Α/Γ ΑΞΙΟΣ και Α/Γ ΠΗΝΕΙΟΣ.
Επίσης, υπηρέτησε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας μαζί και με τον συντοπίτη του Μανιάτη Πλωτάρχη και εν συνεχεία Πρωθυπουργό της Ελλάδας, Τζανήμπεη (Τζανή) Τζανετάκη.
Κατόπιν, υπηρέτησε στον Ναύσταθμο Κρήτης (Σούδα Χανίων), μεταξύ άλλων και ως Τμηματάρχης Ρυμουλκών. Μάλιστα, την περίοδο εκείνη που υπηρετούσε ο Γιαννουλέας, υπήρχε έντονη "Συμμαχική" δραστηριότητα στη Σούδα καθώς είχε ξεσπάσει ο Πόλεμος των Έξι Ημερών.
Στις 20 Δεκεμβρίου του 1971, ο Γιαννουλέας προήχθη εις Πλωτάρχη, έχων τα νόμιμα προς προαγωγή προσόντα.[16]
Στις 23 Ιουνίου του 1973, ετέθη "εις αυτεπάγγελτον αποστρατείαν, κριθείς κατά τας τακτικάς κρίσεις του έτους 1973-1974 ως ευδοκίμως τερματίσας την σταδιοδρομίαν του" και ενεγράφη εις το στέλεχος της Εφεδρείας του Πολεμικού Ναυτικού.[17]
Τέλος, αξίζει να τονιστεί, ότι ο Δημήτριος Γιαννουλέας απεκαταστάθη αναδρομικά στον βαθμό του Πλοίαρχου ε.α.
Παρουσία με το Πολεμικό Ναυτικό[επεξεργασία]
Είναι αξιοσημείωτο ότι καθ' όλη τη διάρκεια της λαμπράς σταδιοδρομίας του στο Πολεμικό Ναυτικό, ο Δημήτριος Γιαννουλέας είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει σε τρείς ηπείρους και σε λιμάνια της Μεσογείου, του Ατλαντικού και του Ινδικού Ωκεανού. Ενδεικτικά ταξίδεψε σε:
- Aίγυπτο (Αλεξάνδρεια, Κάϊρο, Πόρτ Σάιντ, Ρας-ελ-Καναγίς, Σολούμ, Μέρσσα-Μάτρουχ)
- Αγγλία (Νιούκαστλ, Λίβερπουλ)
- Σκωτία (Νησιά Ορκάδες)
- Ουαλία (Μίλφορντ Χέιβεν)
- Ιταλία (Συρακούσες, Νάπολι, Σαλέρνο, Παντελλερία)
- Μάλτα (Βαλέττα)
- Γαλλία (Μασσαλία, Τουλόν, Σαιν-Τροπέ, Νίκαια, Αιάκειο)
- Λιβυή (Τρίπολη, Βεγγάζη, Ντέρνα)
- Τυνησία (Τύνιδα)
- Αλγερία (Οράν, Αλγέρι)
- Γιβραλτάρ (Γιβραλτάρ)
- Κένυα (Μομπάσα/Κιλιντίλι)
- Σιέρα Λεόνε (Φρίταουν)
- Νότιος Αφρική (Ντέρμπαν)
- Ελλάδα (Σκαραμαγκάς, Χαϊδάρι, Πειραιάς, Πέραμα, Σαλαμίνα, Πόρος, Σούδα, Κως, Λέρος, Ρόδος, Σταυρός Θεσσαλονίκης)
Διακρίσεις & βραβεύσεις[επεξεργασία]
Για το ήθος, την ανδρεία και την προσφορά του στην πατρίδα, ο Δημήτριος Γιαννουλέας τιμήθηκε με τα εξής Μετάλλια και Βραβεία:[18]
- Αναμνηστικό Μετάλλιο Πολέμου 1940-1941
- Αναμνηστικό Μετάλλιο Πολέμου 1941-1945
- Σταυρός Αγώνος Βασιλικού Ναυτικού
- Μετάλλιο Ευδοκίμου Υπηρεσίας Β' Τάξεως
- Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ' Τάξεως
- Χρυσός Σταυρός Τάγματος Φοίνικα
- 2 Ηθικές Αμοιβές Εξαιρέτων Πράξεων
Το 2001 σε ειδική τελετή στο Θωρηκτό Αβέρωφ, του απονεμήθηκε συλλεκτικό Αναμνηστικό Δίπλωμα από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ), ένα από τα 212 μόνο αναμνηστικά διπλώματα που απονεμήθηκαν στους επιζώντες πρωταγωνιστές των γεγονότων εκείνης της περιόδου, επ' ευκαιρία της συμπλήρωσης 60 χρόνων από την αποδημία του Ελληνικού Στόλου στη Μέση Ανατολή.[19]
Προσωπική ζωή[επεξεργασία]
Τέλος, ο Δημήτριος Γιαννουλέας ήταν νυμφευμένος από τις 8/1/1957 με τη Φωτεινή Πετροπουλέα (συγγενή του Υποστράτηγου ε.α & πρώην Διοικητή του ΟΤΕ Μιχαήλ Πετροπουλέα)[20] και απέκτησε 3 παιδιά: την Αθηνά Γιαννουλέα, την Δρ. Αικατερίνη Γιαννουλέα (χειρουργό οφθαλμίατρο & εκπαιδευτικό)[21][22] και τον Ιωάννη Γιαννουλέα (κλινικό & επεμβατικό καρδιολόγο),[23] ενώ ευτύχησε να αποκτήσει και τρία εγγόνια.
Απεβίωσε πλήρης ημερών στις 19 Ιανουαρίου 2010 και εκηδεύθη την επομένη στο κοιμητήριο Αμαρουσίου.[24]
Παραπομπές[επεξεργασία]
- ↑ «Ναυτική Επιθεώρηση - Τριμηνιαίο Περιοδικό Γενικού Επιτελείου Ναυτικού». Τεύχος 571, σελ.125. 2009-2010
- ↑ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ, ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Β3, ΤΜΗΜΑ ΙΙΙβ, σσ. 1-2 (22/10/2021). ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΜΗΤΡΩΟΥ.
- ↑ «Ναυτική Επιθεώρηση - Τριμηνιαίο Περιοδικό Γενικού Επιτελείου Ναυτικού». Τεύχος 571, σελ.125. 2009-2010.
- ↑ «Ναυτική Επιθεώρηση - Τριμηνιαίο Περιοδικό Γενικού Επιτελείου Ναυτικού». Τεύχος 571, σελ.125. 2009-2010.
- ↑ Τερνιώτης, Γιάννης (2009). Η Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα. Αθήνα: Περισκόπιο. σελ. 1-124. ISBN 978-960-9408-06-6
- ↑ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ, ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Β3, ΤΜΗΜΑ ΙΙΙβ, σελ. 2 (22/10/2021). ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΜΗΤΡΩΟΥ.
- ↑ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ, ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Β3, ΤΜΗΜΑ ΙΙΙβ, σελ. 2 (22/10/2021). ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΜΗΤΡΩΟΥ
- ↑ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ, ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Β3, ΤΜΗΜΑ ΙΙΙβ, σελ. 2 (22/10/2021). ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΜΗΤΡΩΟΥ
- ↑ «Αντιτορπιλικό «ΠΙΝΔΟΣ»: Το σκάφος του Ελληνικού Ναυτικού που βύθισε το γερμανικό υποβρύχιο U-458»
- ↑ DefenceNet Newsroom (2020). «Αντιτορπιλικό «ΠΙΝΔΟΣ»: Το σκάφος του Ελληνικού Ναυτικού που βύθισε το γερμανικό υποβρύχιο U-458»
- ↑ DefenceNet Newsroom (2020). «Αντιτορπιλικό «ΠΙΝΔΟΣ»: Το σκάφος του Ελληνικού Ναυτικού που βύθισε το γερμανικό υποβρύχιο U-458»
- ↑ «Η βύθιση του γερμανικού υποβρυχίου U-458 από το αντιτορπιλικό Πίνδος». 2019
- ↑ Αλεξανδρής, Κωνσταντίνος (1952). Το Ναυτικόν μας κατά την πολεμικήν περίοδον 1941-45. Αθήνα: Αετός. σελ. 1-204
- ↑ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ, ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Β3, ΤΜΗΜΑ ΙΙΙβ, σελ. 2 (22/10/2021). ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΜΗΤΡΩΟΥ
- ↑ Διαμαντής, Γιάννης (2021). «12 Οκτωβρίου 1944 – Η απελευθέρωση της Αθήνας και η αρχή του τέλους για την Κατοχή». ΤΑ ΝΕΑ Online
- ↑ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ, ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Β3, ΤΜΗΜΑ ΙΙΙβ, σελ. 2 (22/10/2021). ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΜΗΤΡΩΟΥ
- ↑ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ, ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Β3, ΤΜΗΜΑ ΙΙΙβ, σελ. 2 (22/10/2021). ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΜΗΤΡΩΟΥ
- ↑ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ, ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Β3, ΤΜΗΜΑ ΙΙΙβ, σσ. 3-4 (22/10/2021). ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΜΗΤΡΩΟΥ
- ↑ Flash, Team (06.06.2001). «Η επέτειος από την αποδημία του στόλου το 1941»
- ↑ Πετροπουλέας, Μιχάλης (1998). Μνημόνιο της Οικογένειας των Πετροπουλέων. Αθήνα: Ιδιωτική. σελ. 100
- ↑ Newsroom (2007), Η «υπερασχόληση» με τα κομπιούτερ κάνει τα παιδιά μύωπες, Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
- ↑ Θαλασσινοί Απόηχοι (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2015), Τεύχος 130, σελίδα 49
- ↑ Θαλασσινοί Απόηχοι (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2016), Τεύχος 136, σελ. 50
- ↑ «Ναυτική Επιθεώρηση - Τριμηνιαίο Περιοδικό Γενικού Επιτελείου Ναυτικού». Τεύχος 571, σελ.125. 2009-2010
