Μακελειό της Αρβανιτιάς

Script error: No such module "Infobox". Ως μακελειό της Αρβανιτιάς ονομάστηκε η καταστολή των αλβανικών ατάκτων που λυμαίνονταν την Πελοπόννησο μετά την αποτυχία των Ορλωφικών από την οθωμανική κυβέρνηση σε συνεργασία με Έλληνες κλέφτες.

Η εξέλιξη της μάχης[επεξεργασία]

Μετά την αποτυχία της Επανάστασης του 1766-1770 οι συνθήκες που επικράτησαν στην Πελοπόννησο ήταν φοβερές για τους Έλληνες. Οι Τουρκαλβανοί υποκινούμενοι από τους Τούρκους καταλεηλάτησαν και κατακρεούργησαν τους Έλληνες, οι οποίοι άμοιροι, γυμνοί και ξυπολυτοι πήραν τα βουνά. Οι Τουρκαλβανοί τότε στράφηκαν προς τους Τούρκους και έκαναν και σε αυτούς επιδρομές. Το μίσος μεταξύ Τούρκων και Τουρκαλβανών μεγάλωνε μέχρι που οι Τούρκοι πήραν κλέφτες για να υπερασπιστούν την περιουσία τους. Η Υψηλή Πύλη θορυβήθηκε να μην χάσει τον έλεγχο στον Μωριά και έστειλε τον ναύαρχο Χασάν Τσεζάερλη με το Μαυρογένη, μεγάλο διερμηνέα του στόλου για να αποκαταστήσουν την τάξη. Στις 28 Μαΐου του 1779 ο Χασάν Τσεζάερλης και ο Μαυρογένης έστησαν το στρατόπεδό τους με 7 χιλιάδες στρατό στους Μύλους. Οι Τουρκαλβανοί όμως ήταν περισσότεροι και πιο αιμοβόροι, γι'αυτό ο Τσεζάερλης προσκάλεσε τους Έλληνες οπλαρχηγούς στο Άργος να προσκηνήσουν. Από όλους τους οπλαρχηγούς της Πελοποννήσου μόνο ο Κωσταντής Κολοκοτρώνης (ο πατέρας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη) δεν προσκύνησε, παρά του έστειλε μαντάτο ότι φυλάει το πέρασμα και δεν μπορεί να πάει. Του είπε ότι ήταν πρόθυμος να τον βοηθήσει να πετάξουν τους Τουρκαλβανούς. Ο Τσεζάερλης αφού μελέτησε την επιχείρηση ξεκίνησε στις 10 Ιουνίου 1779 με 6.000 Τούρκους και 3.000 κλέφτες. Έπιασε αυτός το χωριό Στενό, και από εκεί έστειλε διαταγή στον Κοκοκοτρώνη να πλησιάσει στα Τρίκορφα. Οι 12 χιλιάδες Τουρκαλβανοί βρέθηκαν περικυκλωμένοι, και αποφάσισαν να κάνουν έξοδο προς τα Τρίκορφα. Τέσσερις χιλιάδες χύθηκαν για να σπάσουν τη γραμμή του Κολοκοτρώνη, αλλά τα ταμπούρια των κλεφτών άντεξαν γερά, και κοντά στον Άγιο Βλάση έγινε φοβεφό μακελειό, γεμίζοντας τον τόπο Αλβανικά κουφάρια. Ο Κολοκοτρώνης έκανε αντεπίθεση και τους τίναξε στον κάμπο. Οι Τούρκοι πήραν θάρρος και πλησίασαν προς τον Άγιο Σώστη.

Οι Τουρκαλβανοί συνεχώς προσπαθούσαν ανίλεα να σπάσουν τον κλοιό, αλλά αποκρούονταν από τον Κολοκοτρώνη και τα παλλικάρια του. Σε κάποια στιγμή έξι χιλιάδες Τουρκαλβανοί χύθηκαν να σπάσουν τον κλοιό στον Άγιο Σώστη, αλλά τσακίστηκαν και εκεί. Τελικά πήραν την απόφαση, να ενωθούν και να χυθούν από την Τρίπολη προς τα Τρίκορφα ζητώντας έξοδο. Ο Κολοκοτρώνης κράτησε και πάλι τον φοβερό εκείνο χείμαρο και τους ανάγκασε πάλι να υποχωρήσουν. Τότε επιτέθηκε και το ιππικό των Τούρκων και οι Τουρκαλβανοί βρέθηκαν μέσα σε δύο μέτωπα. Από τους 12 χιλιάδες Τουρκαλβανούς έμειναν μόνο 700, οι οποίοι σκορπίστηκαν στα βουνά. Ο Κολοκοτρώνης τους κυνήγησε και αυτούς, και οι Τουρκαλβανοί έφτασαν μέχρι τον Κορινθιακό, και από εκεί πέρασαν αντίκρυ και μαζεύτηκαν στο Δαδί.

Μετά την μάχη[επεξεργασία]

Τόσο δυνατή αίσθηση έκανε η φοβερή αυτή ήττα στους Τουρκαλβανούς, που από τότε ορκίζονταν στο όνομα του Κολοκοτρώνη: «Να μην γλυτώσω από το σπαθί του Κολοκοτρώνη». Το όνομα του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, ακούστηκε σε όλο τον Ελληνισμό. Ο Χασάν Τζεζάερλης προς επίδειξη του θριάμβου του έκτισε μια πανύψηλη πυραμίδα από ασβέστη και κόλλησε σε όλες τις πλευρές της κεφάλια Αλβανών, απειλώντας με θάνατο εκείνον που θα τολμούσε να χαλάσει αυτό το μακάβριο τρόπαιο. Άλλα 120 κεφάλια διαφόρων Αλβανών αρχηγών έστειλε στην Πόλη και σωριάστηκαν μπροστά στην Πύλη των Ανακτόρων για να σκορπούν φρίκη. Ο Τζεζάερλης όμως, έβαλε σκοπό να ξεκάνει τον Κολοκοτρώνη, και μετά από δύο χρόνια, αφού πήγε στην Κωνσταντινούπολη και ξανά γύρισε με πλοία και με 14 χιλιάδες στρατό, έκανε μάχη φοβερή, στην οποία ο Κολοκοτρώνης και ο βλάμης του ο Παναγιώταρος βρήκαν φρικτό θάνατο.